تبادل
لینک هوشمند
با شروع تهاجم نظامی اسرائیل و پیشروی سریع و برق آسای ارتش این کشور تا دروازه های جنوبی بیروت، رزمندگان موجود بدون اینکه منتظر تأمین اسلحه کافی باشند با سلاح های موجود به مقاومت و سازماندهی نیروها پرداختند. اما به علت عدم توزان نظامی، اسرائیل موفق به محاصره کامل بیروت و تصرف راه های ارتباطی به این شهر شد. در این مرحله مجموعه های متفرق به صورت خودجوش اقدام به عملیات نظامی ساده علیه نیروهای نظامی اسرائیلی می کردند؛ از جمله بمب گذاری یا پرتاب نارنجک به گشتی های اسرائیل. این مجموعه های متفرق در چارچوب هیچ تشکیلاتی قرار نداشتند و رهبری واحدی بر آنان حاکم نبود. عملیات آنها به صورت نامنظم و به صورت عکس العملی یا احساسی انجام می شد. مقاومت در این مرحله هدف و برنامه سیاسی نداشت و بعد امنیتی بر آن حاکم بود.
به تدریج این مجموعه های کوچک و متفرق با احزاب و سازمان های گوناگون ارتباط برقرار کردند. اولین عنوانی که برای مقاومت علیه اشغالگری اسرائیل در لبنان متداول شد، «جبهه مقاومت ملی» بود که با گذشت زمان برای هر نوع عملیاتی علیه ارتش اسرائیل به کار رفت.
نخستین بار احزاب چپ لبنان در سپتامبر 1982 (شهریور 1361) چنین عنوانی را مطرح کردند و طی آن خواستار تشکیل (جبهه مقاومت ملی) شدند. از زمستان 1983 (1361) این عنوان رواج منظمی یافت و به طور هفتگی بیانیه ای به این نام صادر می شد که عملیات نظامی انجام شده طی هفته را اعلام می کرد، بدون اینکه به نام گروه یا افراد خاصی اشاره کند.
در بسیاری موارد، خبر انجام عملیات نظامی چندین روز پس از عملیات اعلام می شد و اغلب اخبارها از طریق رسانه های گروهی یا اعترافات ارتش اسرائیل به دست می آمد.
اگر چه عنوان «جبهه مقاومت مردمی» را گروه چپ مطرح کرد، سایر گروه ها نیز آن را به کار می بردند. حتی یکی از این بیانیه ها با «بسم الله الرحمن الرحیم» شروع شده بود که از ویژگی های نیروهای اسلام گرا بود. البته اسامی دیگری هم چون «نبرد مسلحانه»، «جبهه آزادی بخش لبنان ـ نیروهای ژوئن» و «جبهه نیروی استمرار» نیز مطرح شد که چندان رواج نیافت و فقط عنوان «جبهه مقاومت ملی»، عنوان عامی برای همه عملیات های نظامی از طرف تمامی گروه های مخالف اشغالگری شد.
به تدریج، «جبهه مقاومت ملی لبنان» به عنوان جبهه ای گسترده برای افراد و گروه های مورد حمایت ایران و سوریه شناخته شد. در این جبهه، گروه تازه تأسیس حزب الله و بخش های مشخصی از جنبش امل و نیز گروه هایی از جنبش امل لبنان (گروه های چپ گرای لبنان) و باقی مانده نیروهای نظامی فلسطین (چه مخالف چه موافق یاسر عرفات) شرکت داشتند.
با این حال، حجم همکاری های نظامی در داخل جبهه، چندان چشم گیر نبود. در واقع، هر چند جبهه مقاومت ملی از نظر توان نظامی کم اهمیت بود، از نظر سیاسی، چهره مناسبی را به نمایش گذاشته بود.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
